Op dit moment bestaan er 70 miljoen blogs (zo blijkt uit onderzoek van Technorati). Elke dag worden er zo’n 1,5 miljoen berichten geplaatst op deze blogs. Dat betekent dat de gemiddelde blogger ongeveer acht berichten per jaar plaatst. Dat is niet veel (vermoedelijk omdat er in de blogosphere een groot aantal ‘dode blogs’ rondzweven die het gemiddelde omlaag halen). En toch is het me gelukt – ik geef het toe met het schaamrood op mijn welgevormde kaken – om onder dat belachelijk lage gemiddelde te zitten.
Hierbij dus een poging om mijn berichtenaantal omhoog te krikken. Maar waar moet een mens over schrijven? Misschien een grappig stukje waarin ik raad wat er op de ansichtkaarten staat die Karadžić naar zijn vrouw stuurt? ‘Lieve schat. Groeten uit Scheveningen. Het eten is hier slecht, maar ik zit dicht bij het strand en het weer is uitstekend.’
Nee, te flauw. Misschien dan een doorwrocht essay waarin ik de oorlog (of ‘conflict’, het eufemisme waarmee sommige media deze oorlog betitelen) tussen Rusland en Georgië verklaar en ter afsluiting vijf aanbevelingen geef die – mits ze overgenomen worden door de VN – er toe zullen leiden dat er nooit meer nieuwe oorlogen meer ontstaan.
Nee, te makkelijk. Een ander onderwerp dus. De Olympische Spelen? Wellicht kan ik een vlammend betoog tegen het beachvolleybal schrijven. Beachvolleybal (vast een leuke bezigheid als je vakantie viert, halfdronken bent en niks beters te doen hebt) hoort toch niet thuis op de Spelen? Deze ‘sport’, waarbij een stel smakeloos geklede adolescenten onelegant in het zand staan te hossen, gaat recht in tegen de esthetische principes in die ten grondslag lagen aan de Klassieke Spelen. De Spelen horen een lofzang op het menselijk lichaam te zijn, en geen imitatie van een goedkope strandvakantie naar Salou.
Nee, te oppervlakkig.
Ik geef het op. Ik kan niets bedenken. Nou ja, morgen is er weer een dag. Wie weet krijg ik dan inspiratie.
Op naar de acht berichten!
