Vanwege de situatie in Transvaal zijn de Engelsen in Nederland weinig populair, maar uit de krant van vandaag blijkt dat het omgekeerde ook geldt. In Londen vond namelijk een bescheiden Kristallnacht plaats waarbij ook Nederlanders de klos waren:
Groote opgewondenheid heerschte vandaag in de Londensche dokken en het oostelijk gedeelte der City, waar wanordelijke tooneelen voorvielen. Duitsche en Hollandsche zeelieden werden gemolesteerd en uitgejouwd, bij Duitsche Joden werden de winkelruiten ingeslagen.
Ondertussen is in Amsterdam een vrouw beroofd van maar liefst vier gulden:
Gisteren is weder een vrouw de dupe geworden van een zakkenroller. Terwijl zij op de Nieuwmarkt iets wilde betalen, merkte zij dat haar zilveren knipje, inhoudende ongeveer ƒ4, haar ontroofd was.
Wellicht was de dader een baldadige jongere. Het Handelsblad bevat namelijk ook een verslag van de bijeenkomst van het Amsterdamse schoolcomité. Uit het verslag blijkt dat de ”baldadigheid der straatjeugd” een probleem vormt. Het comité treft daarom een aantal maatregelen. Eén daarvan is dat de onderwijzers – mits ze verder niets beters te doen hebben – meelopen met de kinderen als ze naar huis lopen. Een redelijk praktische en haalbare oplossing, dunkt me. De andere maatregelen lijken me minder effectief:
dat het onderwijs zelf zóó worde ingericht, dat de zin voor gezonde spelen in de open lucht, voor zang, voor goede lectuur, voor doelmatige en leerzame ontspanning in huis, voor wandelen en voor alles wat met de natuur in verband staat, ook door geregelde schoolwandelingen, bij de leerlingen worde opgewekt, opdat zij hun vrije tijd goed leeren besteden […] dat de schoolbibliotheken een voldoend aantal geschikte boeken bevatten, om aan elk kind op geregelde tijden voor hem geschikte lectuur mee naar huis te kunnen geven.
Ik vraag me af of je kinderen minder baldadig kan maken door ze een exemplaar van Dik Trom onder de neus te duwen, maar dat kan ook mijn 21ste-eeuwse cynisme zijn. Daarnaast overweegt het comité om van kinderen kleine NSB’ertjes te maken, maar gelukkig zien ze zelf in dat dit wellicht niet zo verstandig is:
Ook is nog door ons overwogen, of het wenschelijk kan zijn, met het oog op het aan te kweeken besef van onderlinge verantwoordelijkheid, dat in elke klasse een leerling worde aangewezen, die verplicht zou zijn, van elke onbehoorlijke handeling van een zijner medeleerlingen in de klasse mededeeling te doen aan den klasse-onderwijzer; doch wij hebben gemeend, dit niet te moeten aanbevelen, uit vrees, dat daardoor niet het solidariteitsbesef bij vele leerlingen, maar wel de minder edele neigingen van sommige leerlingen zou worden bevorderd.
