In een ingezonden brief beklaagt een lezer zich over het gedrag van Amsterdamse fietsers:
“Mag ik door uw tusschenkomst de aandacht van het stedelijk bestuur vestigen op de ernstige overlast welke vele ingezetenen der stad hebben van de wielrijders.
Mijn moeder, die bejaard is, durft op de Heerengracht niet meer uit te gaan. Er is daar geen verhoogd voetpad, en heeren rijden met wilde vaart over de kleine steenen, en vaak zonder waarschuwing gaan ze rakelings langs de voetgangers. Het is werkelijk onduldbaar dat deze onbeleefde heeren straffeloos met zulk een woeste vaart mogen rijden door onze stad. Ik was onlangs te Brussel waar ik de wielrijders als beschaafde menschen door de stad zag rijden. Evenmin als heeren en dames te paard in vollen ren door een stad galopeeren, gaan de heeren op rijwielen aldaar sneller dan rijtuigen door de straten.
“Is er dan geen verordening te maken, die al de onbeleefde heeren, die over de voetpaden rijden met wilden spoed, in toom zou kunnen houden?”
De krant is het eens met de lezer en vindt daarom een verordening “onontbeerlijk”. Tot die tijd moet de bejaarde moeder dan maar binnenblijven, vrees ik. Gelukkig kan ze communiceren met de buitenwereld via de telefoon. Op dit moment wordt er namelijk een gemeentelijk telefoonnetwerk aangelegd:
De kabels worden op reusachtige klossen uit Berlijn aangebracht en dan door de stad op daarvoor bijzonder dienende wagens, mede uit Berlijn gekomen, naar de reeds in den bodem gelegde gooten of kanalen vervoerd.
In sommige kanalen komen niet minder dan 12 kabels te liggen. Dat aantal hangt af van het getal abonnés in zeker stadsdeel. Er worden thans ongeveer 60 van die kabels gelegd; zij zijn soms 860 M. lang en het geheele kabelnet krijgt een lengte van 70,000 meter. Iedere meter kabel weegt niet minder dan 4 KG., terwijl elke kabel is berekend voor 28 abonnés en dus bevat 56 draden.
Tot slot bericht de krant dat een anarchist uit Hengelo zijn dochter niet Derkje Anarchistine mag noemen:
De Minister heeft onlangs zijn toestemming geweigerd tot het geven van den naam van Derkje Anarchistine door een inwoner van Hengeloo aan zijn pasgeboren dochtertje. […] Het bezwaar van den minister berust blijkbaar op artikel 1 der hier te lande nog als geldig erkende Fransche wet van 11 Germinal an XI (1 April 1803) waarbij aan de ambtenaren v. d. B. S. verboden is, in de geboorteregisters andere voornamen in te schrijven dan de namen, in de onderscheidene almanakken in gebruik en die van bekende personen in de oude geschiedenis.
Oftewel: Bureaucratie-Anarchisme 1-0.
