In Kopenhagen vinden de Wereldkampioenschappen baanwielrennen plaats. Bij de wedstrijden is er een onderverdeling gemaakt tussen professionals en amateurs. Vooral de Engelsen vinden dat dit onderscheid strikt gehandhaafd moet worden. (Amateurs zijn doorgaans gefortuneerde heren die het zich kunnen veroorloven om te sporten zonder er geld mee te verdienen. Professionals komen daarentegen vaak uit eenvoudiger milieus; zij hebben het prijzengeld nodig om rond te komen. In de klassenmaatschappij die de Engelsen voorstaan kan het natuurlijk niet zo zijn dat een gentleman samen moet sporten met een volksjongen.) Zo maken ze onder andere bezwaar tegen de deelname van Wilhelm Henie aan de amateurwedstrijden. Hij heeft namelijk wel eens geld aangenomen na het winnen van een wedstrijd:
De denkbeelden der Engelschen omtrent amateurisme en professionalisme verschillen zoo hemelsbreed met de onze, dat aan overeenstemming niet te denken valt en altijd òf dezen òf genen ontevreden zullen blijven. Het publiek was vandaag in ‘t algemeen lang niet tevreden met des heeren Netscher’s [Frans Netscher, een Nederlander, is voorzitter van het baancomité] uitspraken en werd reeds onaangenaam gestemd toen het vanmiddag op de baan komend eenige resultaten vernam van het hedenmorgen geopende congres. De Engelschen hadden daar namelijk tegen de deelneming van verschillende rijders in de amateursnommers geprotesteerd. De resultaten waren aldus: Henie is uitgesloten van de deelneming aan de 100 KM. voor amateurs, waarmede hij als beroepsrijder is gequalificeerd (de beslissing werd genomen met eene meerderheid van 2 stemmen, terwijl Zweden zich onthield en Noorwegen afwezig was)
Bij het kampioenschap over 1 Engelse mijl (1,6 km) voor amateurs gaat het er hard aan toe:
De Deen [Ingeman Peterson] nam dadelijk de leiding en bleef vóór tot de voorlaatste ronde toen de Rus [Diakof] hem trachtte te passeeren, waarin hij echter niet slaagde, waarna I.-P. en Guillaumet van hem wegliepen. In den sp[u]rt waren deze twee wiel aan wiel, maar de Deen kwam langzamerhand voor en toen hij ongeveer een wielbreedte had gewonnen op zijn mededinger, zag men plotseling dat de Franschman [Guillaumet] hem een duw gaf, waardoor I.-P. wat uit zijn koers raakte, maar toch het eerst over de eindstreep reed. Guillaumet protesteerde echter omdat I.-P. hem gecoupeerd had weshalve hij hem had willen wegduwen en de heer Netscher disqualificeerde den Deen tot groote ontevredenheid van het publiek. De tijd was 2 min. 40⅖ sec.
Er wordt niet alleen geduwd, maar ook gestompt:
De final werd dus gereden door Guillaumet, Reynolds en Schrader. Eerst was het weer bijna stilstaan; toen zette Reynolds er plotseling vaart in en de anderen hem achterna. Schrader begon juist in te loopen toen Guillaumet hem een stomp met de vuist gaf, zoodat hij uit den koers [reed] en moest ophouden. Reynolds won (natuurlijk in een belachelijk langen tijd), maar Guillaumet werd gedisqualificeerd, zoodat Schrader nᵒ. 2 werd.
Het publiek was hoogst opgewonden over het unfaire optreden van den Franschman en wilde dat hij en Leclercq van alle volgende wedstrijden zouden worden uitgesloten waarvoor de heer Netscher echter geen ooren had.
