Een gedicht:
The crudest of artifacts left by the long-dead
off the dark glasses and smiled at us and waved us
to the chairs.I needed some time for deep cogitation,
to dream up some sort of…Which was not a bad idea since,
although we could get going fast, firmly
before me as I went to sleep.This was a time for rest.
Wounds
Indeed it is.
And looking around I see that they are lucky enough to…I will supply
Wie het geschreven heeft? Nee, het is niet van Pound, Malley of Ginsberg. Een onbekende maar talentvolle dichteres genaamd Suzy Hurst is verantwoordelijk voor dit ontroerende klompje poëzie. Dat is overigens niet haar echte naam, maar een pseudoniem van een anonieme spamrobot. Want, het zal inmiddels duidelijk zijn, via een spammail (uiteraard over viagra) met daarin willekeurige tekstfragmenten – om spamfilters te misleiden – kreeg ik dit gedicht in handen.
Deze bij toeval ontstane poëzie in spammails wordt ook wel spoetry genoemd. Er zijn zelfs sites waar liefhebbers dit soort gedichten verzamelen. Maar zijn het eigenlijk wel echte gedichten? Spoetry is natuurlijk niet bedoeld als poëzie, maar dat wil nog niet zeggen dat het daarom automatisch waardeloos is. Of iets mooi is, wordt niet bepaald door de intenties waarmee dat iets gemaakt is. Integendeel zelfs: de gemiddelde spamrobot levert betere gedichten af dan menig amateur, die met de beste bedoelingen zijn zieleroerselen op papier zet. Zoals Oscar Wilde ooit zei: “All bad poetry is sincere.”
(Deze blogtekst stamt uit maart 2007. Door technische problemen met de website heb ik ‘m indertijd niet kunnen posten. Dus dat doe ik nu dan maar.)
